رهیافت PDIA نسبت به توانمندسازی حکومت، برخاسته از دریافت کارورزان/دانشگاهیان (یا کارورزان دانشگاهی) بود که اعتقاد داشتند (الف) توانایی اجرایی یک سازمان اگرچه مهم‌تر از اتخاذ سیاست‌ها یا طراحی برنامه‌های جدید نیست، اما کلید موفقیت آن سازمان است و (ب) مدل‌های موجود برای توانمندسازی در بخش عمومی، چه در جریان‌های اصلی دانشگاهی و چه در عمل، ناکارآمد بودند. ما این مورد اخیر را به‌اختصار «درماندگی مفرط» می‌نامیم: حتی هنگامی‌که مردم از اهمیت توانمندسازی حکومت آگاه‌اند و در پروژه‌ها، برنامه‌ها و سیاست‌ها مشارکت کرده و دراین‌باره تلاش می‌کنند، شرایط بالفعل نشان‌گر آن است که توانمندی حکومت _دست‌کم از جهت تمامی معیارهای ... مطالعه بیشتر