پژوهشگر مرکز توانمندسازی حاکمیت و جامعه
کارشناسی ارشد مطالعات توسعه
سیاست های محیط زیستی و حمایت گری اجتماعی
مطالعه و ارزیابی سازمان های غیردولتی نشان می دهد که انجمن های محیط زیستی یکی از قوی ترین سازمان های جامعه مدنی هستند. نکته مهم درباره سازمان های فعال در حوزه محیط زیست آن است که بر خلاف سازمان های مدنی اقدامات آنان الزاما به سمت حمایت گری اجتماعی حرکت می کند.
سازمان های خیریه ای بنا به ماهیت خود می توانند بدون توجه به سیاست های دولتی و قوانین و مقررات راسا در مسیر حمایت از گروه هدف خود قرار گیرند. تهیه جهیزیه، اشتغالزایی، تاسیس بانک غذا، ساخت مدرسه و غیره از جمله این اقدامات است.
اما برای گروه های زیست محیطی انجام فعالیت هایی که راسا به حفظ محیط زیست منجر شود بسیار محدود است. برای مثال آنها می توانند یک مرتع را از زباله پاک سازند، اما آیا می توانند رودخانه ای که با فاضلاب شهری آلوده می شود را پاک سازی کنند؟ آیا آنها بدون تاثیر بر سیاست های دولتی می توانند کارخانه ها را مجبور به جلوگیری از آسیب به محیط زیست کنند؟
اتحادیه اروپا در مسیر حذف خودروهای بنزینی قرار گرفته اند، در بریتانیا بر اساس اسناد توسعه ای تا سال ۲۰۵۰ دیگر هیچ خودروی با سوخت فسیلی ساخته نخواهد شد. مالیات بر بنزین در فرانسه به صورت تساعدی بالا می رود و مثال های دیگر که نشان از اهمیت فعالیت های حمایت گری اجتماعی سازمان های زیست محیطی در مسیر رسیدن به اهداف توسعه پایدار دارد.
بنابراین حمایت گری اجتماعی مهم ترین فعالیت سازمان های فعال در حوزه محیط زیست است. اگرچه بخش بزرگی از تلاش های سازمان های زیست محیطی معطوف به آموزش و ترویج رفتارهای دوستار محیط زیست است، اما می توان استنباط کرد که ترویج این رفتارها نیز ابزاری برای حمایت گری اجتماعی و فشار افکار عمومی بر فرایند سیاست گذاری است.
با توجه به آنچه بیان شد شاید بتوان عمده ترین سازمان های غیرانتفاعی که دست به حمایت گری اجتماعی می زنند را سازمان های مدافع محیط زیست دانست. بنابراین در هر کشوری می توان مثال های فراوانی از این نوع سازمان ها پیدا کرد. اما نکته مهم آن است که اکثر این سازمان ها بدون آنکه پروژه مشخصی با عنوان حمایت گری اجتماعی تعریف کنند، از این ابزار استفاده می کنند؛ بنابراین تعداد سازمان هایی که به صورت رسمی پروژه هایی را برای تحت تاثیر قرار دادن سیاست گذاری تعریف کرده باشند بسیار محدود است.
بنیاد خلیج چیسپیک
این بنیاد در سال ۱۹۶۷ و با هدف احیای خلیج چیسپیک و رودخانه های مجاور آن تاسیس شده است. این بنیاد در مریلند، ویرجینیا و کلمبیا استقرار دارد، علاوه بر این شامل ۱۵ مرکز میدانی نیز می شود. ماموریت این سازمان بر اساس تارنمای آن حفظ خلیج و امن نگه داشتن آن است.
تاریخچه:
در سال ۱۹۶۴ گروهی از فعالان اقتصادی بالتیمور که تمام آنها، ملوان، شکارچیان آبزی یا ماهیگیر بودند، با راجرز مورتون که بعدا نماینده کنگره مریلند شرقی شد، نهاری را ترتیب دادند، آنها از مورتون درباره مشکلاتی که در خلیج دیده بودند، کمک می خواستند: ازدیاد قایق ها، آدم های بیشتر، خانه های بیشتر، مدیریت فاضلاب ضعیف و عدم مسئولیت پذیری نهادها بخشی از این مشکلات بود. مورتون با بیان اینکه آنها نباید از دولت انتظار انجام کاری داشته باشند، آنان را به تاسیس این نهاد راهنمایی کرد. پیشنهاد او فرایند حمایت گری اجتماعی بود! نمایندگی منافع خلیج از طریق ایجاد سازمانی خصوصی و تبدیل مسائل خلیج به مسئله عمومی و سپس تشویق دولت و شهروندان به حل مسئله ایده اصلی مورتون بود.
روشها:
این بنیاد برای انجام ماموریت خود از ابزارهای آموزش، حمایت گری اجتماعی و دعاوی قضایی استفاده می کند.
سوابق:
تفاهم نامه خلیج چیسپیک، در دهه هفتاد اعضای بنیاد به عنوان منابع سازمان حفاظت از محیط زیست شناخته شدند و برنامه های مختلفی در تعامل با یکدیگر انجام دادند، در سال ۱۹۸۱ سازمان حفاظت از محیط زیست مسئله گزارش خود را بر روی خلیج چیسپیک قرار داد. در دسامبر ۱۹۸۳ فرمانداران مریلند، پنسلوانیا و ویرجینیا بهمراه شهردار کمبیا در کنفرانسی که یکی از مسائل آن مربوط به بنیاد می شد یکدیگر را ملاقات کردند، این ملاقات زمینه ای برای تهیه تفاهم نامه خلیج شد. این تفاهم نامه امکان اجرای برنامه های مختلف بعدی برای حفاظت از خلیج را فراهم آورد.
لینک کوتاه https://iran-bssc.ir/?p=2643
مطالب مرتبط:
یک گام آن‌سوتر: کتاب راهنمای حمایت‌گری برای کودکان و جوانان
سنگ‌بنای امید: چگونه فعالیت‌های آفریقایی‌ها حقوق بشر را بازبینی می‌کند تا فقر جهانی را به چالش بکشد
تمرین خیابانی: تغییر نگرش نسبت به فقر و کمک‌های عمومی
کمپین تبلیغاتی ضد فساد «وقت بیدار شدن از خواب»
اتحادیه کسب و کارهای خرد (کنفدراسیون کسب و کار اروپای نوین)
معرفی مرکز حمایت گری اجتماعی انجمن روانشناسی آمریکا
بدون دیدگاه