کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه تهران
این کتاب به مطالعه موردی چند کشور منتخب در آسیا از جمله فیلیپین، کره جنوبی، تایلند و اندونزی پرداخته و همچنین توصیه‌هایی برای بهبود روش‌ها و ابزارهای مبارزه با فساد ارائه کرده است. آشنایی با وضعیت فساد در کشورهای دیگر و تجربیات کشورهای مذکور، می‌تواند به دلیل شباهت‌های اجتماعی-فرهنگی، قابلیت انطباق و مقایسه (مبارزه با فساد) در آن کشورها با وضع داخلی را امکان پذیرتر سازد. از ویژگی‌های مثبت کتاب توجه به رویکرد کنترل و ارزیابی بازخورد سیاست‌ها و برنامه‌ها است. کتاب در هفت فصل نوشته شده است.
در فصل اول کتاب با عنوان مقدمه‌ای بر چالش فساد در آسیا با ارائه شرح مختصری از هزینه‌ها و نتایج فساد به تلاش‌های صورت گرفته در پرداختن به این مشکل در سطوح ملی و بین‌المللی اشاره دارد و به مرور نقش دولت، جامعه مدنی و بخش خصوصی در مقابله با فساد می‌پردازد. همچنین به ارائه آخرین اطلاعات در زمینه ابعاد فساد در آسیا و پیشرفت‌های حاصل شده در مبارزه با آن پرداخته شده است. این اطلاعات نشان می‌دهد که آسیا در این مبارزه از دیگر مناطق دنیا عقب مانده و چالش بزرگی پیشرو دارد.
فصل دوم با عنوان ساختار تحلیلی برای بهبود اثرگذاری برنامه‌ها و سیاست‌های مبارزه با فساد، ساختار راهبردی را برای مبارزه با فساد مورد بحث قرار می‌دهد و توضیح می‌دهد که یک برنامه مؤثر در مبارزه با فساد براساس مطالعه گسترده و همه جانبه از اداره یک کشور و محیط عامل آن و ماهیت مشکلات فساد در آن کشور نشات می‌گیرد. راهبرد مبارزه با فساد باید مبتنی بر شرایط واقعی حکمرانی در یک کشور باشد، نه آنکه تنها راهکاری ثابت که از همه جهت مناسب باشد. سپس فهرستی بین‌المللی از ابزارهای مبارزه با فساد ارائه شده است.
در فصل سوم به ابتکارات مبارزه با فساد در فلیپین و پیشرفت‌ها، محدودیت‌ها و چالش‌های این کشور پرداخته شده است. این فصل در پنج بخش دسته بندی شده است: در بخش اول فضای حکمرانی این کشور، نقش ساختارهای سیاسی (شامل محدودیت‌ها و امتیاز حق وتو)، منشأ تاریخی نقطه ضعف‌ها و پیشینه حکمرانی تشریح می‌گردد. در بخش دوم به میزان سلطه بر دولت، فساد اداری و سیاسی، فساد خرد و کلان، پرداخت رشوه در سطح بین‌الملل و تحولات در درک فساد در طول زمان پرداخته می‌شود. در بخش سوم نیز سیاست‌های مبارزه با فساد مورد بحث قرار می‌گیرد. در بخش چهارم به ایجاد ائتلاف و ماهیت نیروها و منابعی که می‌توانند در مبارزه با فساد بسیج شوند پرداخته می‌شود. در بخش پنجم به این سؤال پاسخ داده می‌شود که آیا مؤسسات و ادارات مبارزه با فساد می‌توانند به شکلی موفق و مطمئن این مبارزه را رهبری کنند.
فصل چهارم درباره سلطه بر دولت تحت حکمرانی خوب و تجربیات کره جنوبی در این زمینه است. در بررسی موردی کره جنوبی، سیر تاریخی آنان در مبارزه با فساد، مورد ارزیابی قرار گرفته است. فصل پنجم مهار فساد (ارتشاء) در تایلند: تغییر ماهیت در مشکلات و تعارضات است. در این فصل آمده است که فساد در تایلند سال‌های متمادی با چالشی جدی روبرو بوده و به امری گسترده، ریشه‌دار، سازمان‌یافته و جایز تبدیل شده است. بحران اقتصادی آسیا در سال ۱۹۹۷ نشان داد که سوء مدیریت در سیاست‌های کلان اقتصادی، ساختار ضعیف بخش‌های موجود و فساد گسترده سه مشکل اصلی کشور تایلند هستند. با این حال تلاش‌ها برای مبارزه با فساد در پنج سال اخیر به میزان قابل‌توجهی افزایش‌یافته است. در ادامه همین فصل، به این موضوعات پرداخته می‌شود: بررسی ماهیت حکومت کشور تایلند، بحث درزمینهٔ تغییرات در پیرامون آن از طریق اصلاحات سیاسی در جهت مبارزه با فساد و تحلیل درباره تأثیر حکومت جدید.
فصل ششم به مطالعه شرایط فساد در اندونزی می‌پردازد. در این فصل آمده است که اندونزی ناخواسته از شهرت زیادی به عنوان فاسدترین کشور در سطح جهان برخوردار شده و این در حالی است که از زمان سقوط دولت سوهارتو در ماه می سال ۱۹۹۸ مبارزه با فساد در صدر دستور کار این کشور قرار داشته است. فساد یا آنچه مردم اندونزی به طور کل آن را KNN می‌نامند (که در زبان اندونزیایی اختصاری برای فساد، تبانی و پارتی‌بازی است) همچنان به عنوان یک بیماری نابود کنده باقی‌مانده است که بسیاری از نهادهای دولت این کشور به آن مبتلا هستند. سازمان ناظر فساد در اندونزی که سازمانی مستقل است به این نتیجه رسیده است که با وجود وعده‌های اخیر پیشرفت کمی در ریشه‌کنی فساد از زمان سقوط دولت سوهارتو صورت گرفته است.
منبع:
*بارگاوا، وینای؛ بولونگیتا، امیل (۱۳۸۹) چالش فساد در آسیا: بررسی مواردی از آن و ساختاری برای اقدام بر ضد فساد، مترجم علیرضا دیهیم و حسین عظیم‌بیک، تهران: زمان نو.
بدون دیدگاه