دارن عجم‌اوغلو استاد اقتصاد دانشگاه MIT و از پژوهشگران برجسته توسعه و اقتصاد سیاسی است. از میان آثار شناخته شده او می‌توان به «چرا ملت‌ها شکست می‌خورند» و «راه باریک آزادی» اشاره کرد. عجم اوغلو در این ویدیو پس از توضیحات مختصری در مورد مدل‌سازی‌های مربوط به شیوع ویروس کوید ۱۹ به پیامدهای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی این بیماری همه‌گیر می‌پردازد. او به رابطه بین ظرفیت حاکمیتی در کشورهای مختلف و واکنش دولت‌ها به این بیماری اشاره می‌کند و این امر را به شبکه حمایت‌های اجتماعی این کشورها و روندهایی همچون مقررات‌زدایی پیوند می‌زند. او سپس به مسئله اعتماد عمومی به نهادهای دولتی در رسیدگی به بیماری همه‌گیر می‌پردازد و در این مورد به تفاوت بین کشورهای اقتدارگرا و دموکراتیک اشاره می‌کند.
عجم‌اوغلو اشاره می‌کند که این بیماری همه‌گیر موجب بر هم خوردن توازن ظریف بین قدرت جامعه و دولت می‌شود که محرک ظرفیت‌سازی در جامعه و حاکمیت است. اما هنوز روشن نیست که این بزنگاه تاریخی حساس باعث ساخت لویاتانی حریص‌تر و قدرتمندتر می‌شود که بر جامعه غلبه خواهد داشت یا لویاتانی کارآمدتر ولی مقیدتر. امروز در بخش‌های مختلف جهان می‌بینیم که این نیاز وجود دارد که دولت مسئولیت‌های بیشتری بر عهده بگیرد و مداخله‌های بیشتری انجام دهد. عجم‌اوغلو توضیح می‌دهد که پس از دوره رکود بزرگ دهه ۱۹۳۰ و در طول جنگ جهانی دوم مسائل مشابهی وجود داشتند ولی شرایط آن دوره منجر به پیدایش دولت رفاه در انگلستان شدند. هایک این امر را نشانه شومی از غلبه دولت بر جامعه و مقدمه‌ای بر ظهور اقتدارگرایی در انگلستان می‌دانست. اما عجم‌اوغلو توضیح می‌دهد که آن شرایط باعث ایجاد لویاتانی با قابلیت‌های بیشتر شد و او معتقد است که ما امروز نیز در نقطه عطف مشابهی قرار داریم.
مطالب مرتبط:
تقلید همسان: سیاست‌گذاری برای کسب مشروعیت
عوامل تضعیف ظرفیت اجرایی حکومت چیست؟
خشونت و نظام‌های اجتماعی: درس هایی برای توسعه
حامی‌پروری و رانت در سایه نظام انتخاباتی
ماهرالنقش: حل نظامند عدم شفافیت، نیازمند ارتباط بودجه با اهداف کلان نظام است
مجتبی امیری: نظام خط‌مشی‌گذاری و نظام دانایی کشور دچار مشکل هستند
بدون دیدگاه