این توضیح برگرفته از یادداشت کوتاهی است که دانش‌پذیران دورۀ آموزشی توانمندسازی حکومت با روش PDIA دانشگاه هاروارد از تجربۀ عملی خود در کاربست این روش ارائه کرده‌اند. مرکز توانمندسازی حاکمیت و جامعه در راستای معرفی تجارب عملی و نمونه‌های کاربست روش PDIA برای اعمال اصلاح در سیستم اداری و بخش خصوصی کشورهای مختلف نسبت به ترجمه و انتشار یادداشت‌های منتشرشده در وبلاگ توانمندسازی حکومت دانشگاه هاروارد اقدام می‌کند. این یادداشت‌ها گرچه متضمن توضیح کامل یک تجربۀ عملی بر اساس رویکرد PDIA نیست، اما نمونه‌هایی از چالش‌ها و ظرفیت‌های روش PDIA برای مواجهه با مسائل محلی را به نمایش می‌گذارد.
این مجموعه وبلاگ توسط دانش‌آموختگان برنامۀ آموزش اجرایی در حوزۀ اجرای سیاست‌های عمومی ذیل برنامۀ آموزش اجرایی مدرسۀ کندی دانشگاه هاروارد نوشته شده است. شرکت‌کنندگان، این دورۀ آموزشیِ ترکیبیِ ۷ ماهه را در دسامبر ۲۰۱۹ با موفقیت به پایان رساندند. و آن‌چه در ادامه می‌آید، داستان تجربۀ یادگیری آن‌هاست.
من در بدو ورودم به این دوره، به توانایی‌ام در زمینۀ سیاست‌گذاری غرّه بودم. اما اکنون می‌فهمم که به آن اندازه‌ای که فکر می‌کردم، نمی‌دانم، و این اتفاق خوبی است! گمان من در مورد این دوره این بود که مانند هر تجربۀ حرفه‌ای دیگر در زمینۀ توسعه، شامل تمرین‌های کلیشه‌ای [نظیر] «سقوط اعتمادآمیز[۱]» خواهد بود. درحالی‌که این دوره بسیار تعاملی‌تر و سیاست‌محورتر از تصور من بود، و بهترین بخش آن نیز زمانی بود که دربارۀ تغییرات سیستم‌ها بحث کردیم.
انطباق تکرارشوندۀ مسئله محور (PDIA) مفیدترین روشی بود که آموختیم. در ساختار ایالت من، ما اغلب برای بحث و تفکر درمورد ایده‌ها، با یکدیگر ملاقات می‌کنیم و در طول سال، برای به‌دست آوردن ایده از اعضا و ذی‌نفعان اصلی، کار می‌کنیم و به سفر می‌رویم. با این وجود، تنها مجال بسیار کوتاه و چندماهه‌ای در آغاز سال داریم تا عملا به تغییر قانون بپردازیم. این فرصت کوتاه، نوآوری را از بین می‌برد و مانع روند یادگیری می‌شود. این دوره من را برانگیخت تا این وضعیت را با ارائۀ یک اصلاحیه در قانون اساسی، که فرصت برگزاری جلسات کوتاه‌تر و بیشتر در طول سال را فراهم می‌کرد، تغییر دهم. این‌گونه ما می‌توانیم به‌جای سالی یک‌بار، هر چند ماه یک‌بار به یادگرفتن و انطباق‌یافتن بپردازیم.
در طول این فرایند یادگیری، مسئلۀ من به چندین مسئله تبدیل شد. خصوصاً روش نمودار استخوان‌ماهی به من آموخت که برای شناسایی صحیح کاستی‌های ایالت ویرجینای غربی به تجزیۀ مسئله بپردازم. به عنوان مثال، قبل از تجربۀ آموزشی‌ام در هاروارد، اعتقاد داشتم که صِرف اشتغال‌زایی و توسعۀ اقتصادی می‌تواند اوضاع ما را تغییر دهد؛ اگرچه این موضوع همچنان صحیح است، اما دریافتم که برای دگرگونی کامل وضعیت، تغییرات بی‌شماری نیاز است. استانداردهای قابل‌حصولی در زمینۀ بهداشت و سلامتی وجود دارند که باید به آن‌ها دست یابیم، زیرساخت‌ها را باید بازسازی کنیم، همان‌طور که می‌بایست نوآوری‌های لازم در زمینۀ توسعۀ نیروی‌کار و آموزش ایجاد شوند. مطمئناً شرکت‌ها به‌دلیل اصلاحات ما در راستای حمایت از کسب‌وکار جذب ایالت‌مان می‌شوند، اما با [صرفِ] فراخواندن شهروندان‌مان به رهاسازی [میلِ] کارآفرینی درونی‌شان، و مادامی که در راستای مسائل فوق‌الذکر اقدام نکرده‌ایم، آن‌چه در پی آن‌یم میسر نخواهد شد.
معمولاً در هر جلسۀ قانون‌گذاری، تنها حامی اصلی دو یا سه لایحۀ قانونی بزرگی که به تغییرات یا پیشرفت گسترده‌ای می‌انجامند، من هستم، اما یا تاثیر این کار ناچیز است یا جلب حمایت در این‌باره دشوار. اکنون، تمرکز من روی مسائل کوچک‌تر است. در سال آینده، من حدوداً ۵۰ لایحه برای بررسی خواهم داشت، هرکدام تغییرات کوچک اما معنی‌داری را ایجاد می‌کنند و می‌توانند از سوی ذی‌نفعان مورد پذیرش بیشتری واقع شوند و نسبت به اصلاحات گسترده سهل‌الوصول‌تر هستند. این دوره (مخصوصاً روش PDIA) دلیل تغییراتی است که من در حال ایجادشان هستم.
ضمناً PDIA همان چیزی است که من در تجربۀ کاری روزمره‌ام از آن استفاده می‌کنم. اگر با شرکتی مذاکره می‌کنم تا به ایالت من منتقل شود یا کارش را در آن‌جا شروع کند، می‌کوشم از هر یک از این مذاکرات بیاموزم و با آن‌ها انطباق بیایم. به‌ندرت می‌توان برای اجرای سیاست‌ها یک روش قالبی یافت. ما اغلب باید با هر چرخشی در جزئیات، رهیافت‌مان را تغییر دهیم.
خطاب به رفقای کارورزم در [دورۀ] PDIA عرض می‌کنم که از تغییر نهراسید. گاهی اوقات ممکن است سخت باشد، اما من شخصاً در این رابطه به شما دلگرمی می‌دهم که از تغییر نهراسید. به عنوان عضوی از تیم رهبری‌مان در حزب محافظه‌کارِ جمهوری‌خواه، باید در وهلۀ اول بگویم که متقاعد کردن مردم برای تغییر کار ساده‌ای نیست. اما شما باید خواهان انجام آن باشید. هدف PDIA این است که از هر تکرار و تجربه‌ای بیاموزیم و رشد کنیم و با آن‌ها انطباق بیابیم. علی‌رغم دشواری‌های موجود در این امر، ما قبل از وادار کردن دیگران به تغییر، ابتدا باید در خودمان تغییر ایجاد کنیم، در رویکردهای‌مان، در روش‌های‌مان، در لحن صدایی که برای برقراری ارتباط از آن استفاده می‌کنیم. قبل از این‌که بتوانیم دیگران را تغییر دهیم، باید خود را تغییر دهیم.
برای کسب اطلاعات بیشتر راجع به اجرای سیاست‌های عمومی (IPP) ویدیوهای دورۀ آموزشی و توصیۀ کاربران را تماشا کنید و به این پادکست گوش دهید و از وبسایت دورۀ آموزشی دیدن کنید.
مترجم: آرش گیاهچی
وبلاگ‌نویس مهمان: جاشوا هیگین‌بوتام
منبع:
- وبلاگ توانمندسازی حکومت مدرسۀ کندی دانشگاه هاروارد
- https://buildingstatecapability.com/2020/04/14/ipp-program-journey-dont-be-afraid-to-change/
پانوشت:
- [۱] یکی از تمرینات تیم‌سازانه است که در آن یک فرد با اعتماد به هم‌تیمی‌هایش خود را به عقب پرت می‌کند و در انتظار حمایت هم‌تیمی‌هایش است.
مطالب مرتبط:
تجربه برنامه توانمندسازی حکومت: پرش از مانع
تجربه برنامه توانمندسازی حکومت: تغییر روش کار از طریق به اشتراک‌گذاری اطلاعات
تجربۀ برنامۀ توانمندسازی حکومت: کاربست PDIA در بخش خصوصی
تجربۀ برنامۀ توانمندسازی حکومت: PDIA تجربه‌ای از نحوه مشارکت
تجربۀ توانمندسازی حکومت: یافتن اعتماد به نفس رهبری
تجربۀ برنامۀ توانمندسازی حکومت: تأکید بر تجربه و یادگیری
بدون دیدگاه