مسکن یکی از نیازهای اساسی هر انسان است که در شرایطی که فردی فاقد آن باشد و یا در مسکن کمکیفیت ساکن باشد، دچار فقر مسکن تلقی میشود. هرچند وضعیت نامناسب مسکن میتواند برای هر فردی تبعاتی اقتصادی، اجتماعی و روانی در پی داشته باشد، اما این موضوع برای گروههایی خاص نظیر زنان سرپرست خانوار تأثیراتی بهمراتب بیشتر دارد.
ازاینرو لازم است که سیاستهایی خاصی برای حمایت از این زنان در نظر گرفته شود تا وضعیت آنها به ثباتی مناسب برسد. طرح کمکهزینه ودیعه مسکن بهزیستی یکی از این سیاستها است که از سال ۱۳۹۶ در حال اجرا است.
طرح کمک ودیعه هزینه مسکن زنان سرپرست خانوار بهزیستی در ایران باهدف کلی توانمندسازی خانوادهها شکلگرفته است که در طرح اولیه آن به تأمین مسکن زنان سرپرست خانوار به دلیل عدم درآمد مکفی آنها اشارهشده است.
این طرح اهداف خود را مواردی از قبیل ایجاد ثبات و امنیت اجتماعی، بهبود وضعیت مسکن و کاهش فقر عنوان کرده است. لذا لازم بوده است وضعیت این طرح مورد ارزیابی قرار گیرد تا نقاط ضعف و قوت آن و همچنین میزان اثربخشیاش مشخص شود.
بهمنظور ارزیابی طرح در گام نخست طرحهای کمکهزینه مسکن در دیگر کشورها موردمطالعه قرار گرفت تا در ادامه بتوان با استناد به آن برخی نقاط ضعف و قدرت طرح شناسایی شوند.
در ادامه برای بررسی اثرات این طرح بر زنان وضعیت دریافتکنندگان کمکهزینه در پیش و پس از اجرای طرح و همچنین با گروه دیگری از زنان سرپرست خانوار که کمکهزینه دریافت نکردهاند، مورد مقایسه و بررسی قرار گرفته است. با استفاده از پرسشنامه اطلاعات لازم از ۲۷۶ نفر از زنان سرپرست خانوار جمعآوری شد و همچنین با ۱۰ نفر از آنها مصاحبه عمیق صورت گرفت.
میتوان گفت که زنان سرپرست خانوار در هر دو گروه موردبررسی در تمامی شاخصها وضعیت مناسبی را چه در پیش از اجرای طرح و چه در پس از اجرای طرح نداشتهاند؛ اما نکته اصلی آن است که در برخی شاخصها وضعیت زنان دریافتکننده کمکهزینه کمی باثباتتر بوده است؛ بهطوریکه حتی در شاخصهایی که وضعیت هر دو گروه زنان افت داشته است وضعیت این گروه افت کمتری را تجربه کرده است.
این امر میتواند نشانگر آن باشد که با توجه به وضعیت اقتصادی و مشکلات موجود این طرح تا حدودی توانسته است از شدت اثرات وارده بر این زنان بکاهد.
نام پژوهشگران: محمد عادلی، میثم امانی، شهین رعنایی
لینک کوتاه https://iran-bssc.ir/?p=21410
دیدگاهتان را بنویسید