ایجاد شبکههای اصلاحی، توصیه اصلی نظریه توانمندسازی حاکمیت و جامعه برای بهبود وضعیت اقتصادی و اجتماعی است. مبنای نظری این توصیه «حکمرانی شبکهای» است.
حکمرانی شبکهای بر این پایه شکل گرفته است که قدرت حکومتها در کشورها برای تغییر وضعیت موجود و اصلاح امور کاهش یافته است و برای تغییر مجبور به همکاری با بخشهایی از جامعه مدنی و بخش خصوصی هستند.
توانمندسازی جامعه و حاکمیت ایدهی تقویت همزمان ظرفیتهای جامعه و حاکمیت را برای توسعه مدنظر دارد. برای توسعهی پایدار نیازمند حضور همزمان جامعه و دولت قوی هستیم؛ ضعف و خلل در هر یک از این دو طرف، باعث شکنندگی مسیر توسعه میشود؛ توسعهی آمرانه و دولتمحور همان اندازه در معرض بیثباتی است که توسعهی اجتماعمحور در فقدان دولت قوی.
بدون دیدگاه