نام نویسنده:
Catherin M.Paden
شرح مختصری از کتاب:
نمایندگی فقرا هیچگاه اولویت اول سازمانهای حقوق مدنی که رسالت آنها ریشهکنسازی رویهها و سیاستهای تبعیضآمیز است، نبوده است. محققان استدلال میکنند که فعالیتها و ایدئولوژیهای گروههای حقوق مدنی که با طبقه متوسط مشخصی کار میکنند تا قبل از دهه ۱۹۶۰ و جنبش حقوق مدنی دچار اریب بوده است. علاوه بر آن، تمامی سازمانهای سیاسی با مشکل عدم تمایل برای نمایندگی فقرا روبهرو هستند؛ چنین حمایتگریای پرهزینه و از منظر سیاسی غیرمعمول است بنابراین عموماً با سایر مسائل که محور اصلی مأموریت سازمان هستند مبادله میشوند.
در کتاب حمایتگری حقوق مدنی به نفع فقرا، کاترین ام.پادن پنج سازمان حقوق مدنی را ارزیابی کرده و کشف میکند چرا آنها فقرا- بخصوص امریکایی آفریقاییها با درآمد پایین – را در طی شش دوره قانونگذاری مرتبط با اصلاح رفاه نمایندگی میکنند. تحقیقات بایگانیشده پادن مانند NAACP، کنگره برابری نژادی و کنفرانس رهبری مسیحیان جنوبی و مصاحبههای گسترده وی با رهبران جنبش و فعالان نشان میدهد که سازمانهای ملی تنها زمانی که انگیزه کافی وجود داشته باشد از منافع فقرا را نمایندگی میکنند. تصمیمات سازمانی در جهت نمایندگی فقرا گاهی استراتژیک، گاهی بر پایه تعهدات ایدئولوژیک و گاهی هر دو آنهاست. در هر حال، پادن اشاره میکند که این تصمیمات هیچگاه بهطور خالص ایدئولوژیک نیست؛ گروهها همواره زمانی که اولویتهای خود را تعیین میکنند از استراتژی و جایگاهشان در میان موضوعات آگاه هستند.
این کتاب همچنین به نقش حیاتی ای که سازمانهای افراطی در افزایش نمایندگی در سیستم سیاسی امریکا ایفا میکنند اشاره میکند. پادن ادامه میدهد گروههای افراطی در نمایندگی از تمایلات گروههای حاشیهای اثرگذار بوده و مهم هستند. به بیان دقیقتر، وی استدلال میکند که این اثرگذاری به دلیل رقابت آنها در حوزههای انتخاباتی خود با سازمانهای محافظهکار یا میانه است.
منبع:
Civil Rights Advocacy on Behalf of the Poor (American Governance: Politics, Policy, and Public Law)- 2011
بدون دیدگاه