این توضیح برگرفته از یادداشت کوتاهی است که دانش‌پذیران دوره‌ی آموزشی توانمندسازی حکومت با روش PDIA دانشگاه هاروارد از تجربه‌ی عملی خود در کاربست این روش ارائه کرده‌اند. مرکز توانمندسازی حاکمیت و جامعه در راستای معرفی تجارب عملی و نمونه‌های کاربست روش PDIA برای اعمال اصلاح در سیستم اداری و بخش خصوصی کشورهای مختلف نسبت به ترجمه و انتشار یادداشت‌های منتشرشده در وبلاگ توانمندسازی حکومت دانشگاه هاروارد اقدام می‌کند. این یادداشت‌ها گرچه متضمن توضیح کامل یک تجربه‌ی عملی بر اساس رویکرد PDIA نیست، اما نمونه‌هایی از چالش‌ها و ظرفیت‌های روش PDIA برای مواجهه با مسائل محلی را به نمایش می‌گذارد.
ناهئول و تیمش از کاستاریکا دوره‌‌ای ۱۵ هفته‌ای از تمرین آنلاین PDIA را که در ماه مه ۲۰۱۷ خاتمه یافت، با موفقیت به اتمام رساندند.
بین ژانویه و مه ۲۰۱۷، مقامات و کارکنان فنی کمیسیون ملی پیشگیری از خطر و مدیریت اضطراری کاستاریکا (به اختصار اسپانیایی، CNE) برای تجزیه و تحلیل شکاف های موجود در سیستم جمع‌آوری دادۀ تلفات و خسارات بحران با استفاده از رهیافت انطباق مداوم مسئله محورPDIA که زیر نظر برنامه توانمندسازی حکومتی دانشگاه هاروارد BSC اجرا می‌شود، به کارمندان دفتر کاهش آسیب بحران سازمان ملل UNDRR، دفتری منطقه‌ای در قاره‌ی آمریکا و کارائیب پیوستند. هدف تجزیه و تحلیل چالشهای موجود در سیستم ملی جمع‌آوری داده‌ها بود تا مبنایی باشد برای طراحی سیاست توانمندسازی جهت اجرای استراتژی ملی مدیریت بحران و نظارت بر آن. این استراتژی در راستای چارچوب سندای که طرحی جهانی است برای کاهش خسارت بحران در سال‌های ۲۰۱۵-۲۰۳۰، تهیه شده است. استناد بر اطلاعات موثق راجع به پیامدهای مخرب بحران، برای درک مخاطرات ضروری است و درک مخاطرات پیش‌شرط مواجهه‌ی مؤثر با آنها است.
از جمله چالشهای ایجاد پایگاه‌های_دادۀ تلفات و خسارات بحران می‌توان به معیار‌های جمع‌آوری داده، کیفیت داده‌های گردآوری شده، توانمندی گردآورندگان داده‌ها، تعریف نقش‌ها و مسئولیت‌های درگیر در این پروسه، از جمله تعیین مؤسسه‌ای که اطلاعات را ادغام و گزارش می‌کند، اشاره کرد. روش‌شناسی PDIA در مراحل مختلف و ابعاد گوناگون این پروسه، امکان تشخیص گلوگاه‌های حیاتی و طراحی یک سیستم چند‌جانبه‌ی گردآوری داده را فراهم می‌کند. آن‌طور که در عمل روشن شده است، ایجاد یک سیستم دقیق و کارای گردآوری دادۀ تلفات و خسارت بحران، مستلزم تلاشی چندجانبه در همه‌ی سطوح با سرپرستی مقامات مدیریت بحران است. توانمندی یک نهاد دولتی برای سرپرستی چنین تلاش چندجانبه‌ای، حتی هنگامی که از اختیارات قانونی مورد نیاز برخوردار باشد، با چالشهای نهادی متعددی رو‌به‌رو است.
با توجه به برهم‌کنش‌های پیچیده‌ای که میان سیستم‌های انسانی، سیاسی و اقتصادی (برای مثال سیستم مالی بین المللی، شهرنشینی، زنجیره‌های تأمین جهانی) و سیستم‌های طبیعی وجود دارد، ماهیت مخاطره در جهان تغییر کرده است و به‌طور فزاینده‌ای خاصیتی سیستماتیک به خود گرفته است. [۱] بنابراین، برای جلوگیری از واکنش‌های پراکنده به مشکلات سیستماتیک، تنها با تلاشی چندجانبه و چندکنش‌گری می توان به کاهش خطر بحران نایل شد. در این خصوص، واکنش نهادی کاستاریکا به همه‌گیری COVID-19 تبدیل به الگویی در ایفای نقش مقامات مدیریت بحران برای گردهم‌آوردن ذی‌نفعان مختلف هنگام مواجهه با تهدیدها شده است.
طراحی سیستم چندجانبۀ جمع‌آوری اطلاعات، همراه با ایجاد یک چارچوب قانونی کامل و قابل اتکا، گام درستی بود که کاستاریکا برداشت. از زمان به‌کارگیری PDIA، همکاری میان UNDRR و CNE در جهت توانمندسازی سیستم جمع‌آوری داده ارتقا یافته است. رهبری CNE که هماهنگ‌کنندۀ اقدامات در قبال COVID-19 است، اتخاذ رویکرد چندجانبۀ مخاطره‌ی بحران (طبیعی، با مداخله‌ی انسان یا بیولوژیک) را میسر ساخته است. کاستاریکا نخستین کشور در جهان خواهد بود که چارچوب ارزیابی مخاطرۀ جهانی GRAF را تحت نظارت UNDRR سکان‌داری می‌کند. این برنامه برای تحلیل پیچیدگی‌ها و درهم‌تنیدگی‌های مخاطره در یک کشور مشخص است که تخصص جهانی در خصوص همگام‌سازی داده‌ها، روش‌ها، الگو‌ها، نگرش‌ها و اهداف و ابزار عملی را در مشارکتی گسترده گرد‌هم می‌آورد. در بستر این پیچیدگی‌ها و در بافتاری که مخاطره خاصیت سیستماتیک به خود گرفته است، برای فائق آمدن بر بلاتکلیفی، اجرای راه‌حل‌ها در قالب گام‌های کوچک و آموختن از چرخه‌ی بازخورد‌های سریع بسیار حیاتی است. آن‌گونه که گزارش برآورد مخاطرۀ جهانی بیان می‌کند «انعطاف ما باید به پویایی تغییراتی باشد که برای بقا به آنها امید بسته‌ایم».
منبع:
وبلاگ توانمندسازی حکومت مدرسه‌ی کندی دانشگاه هاروارد
نوشته شده توسط وبلاگ‌نویس مهمان ناهئول آرناس_گارسیا
مترجم: آرش گیاهچی
