مارک ای. رادوین استاد حقوق دانشگاه سافولک در کتاب تضاد منافع و آینده پزشکی به تجزیه‌وتحلیل مقررات گذاری در حوزه منافع در پزشکی و به‌صورت جزئی‌تر، تضاد منافع پزشکان پرداخته است. امری که می‌تواند در انتخاب گزینه‌های درمانی توسط پزشکان مؤثر باشد و لزوما در راستای منافع بیماران نیست. درحالی‌که عموماً جامعه و تنظیم‌کنندگان مقررات، انتظار دارند که پزشکان در انتخاب گزینه‌های درمانی خود بی‌طرف باشند، تنظیم مقررات (یا مقررات زدایی) در حوزه‌های کارآموزان خصوصی، مالکیت پزشکان در مراکز پزشکی، نوع اشتغال آن‌ها (خصوصی، عمومی یا ترکیبی) و انواع پاداش خدمات درمانی، می‌تواند در آن‌ها انگیزه‌های برای ترجیح یک درمان پزشکی بر دیگر درمان ها، ایجاد کند.
کتاب با داستانی در مورد تجربه سه بیمار شروع می‌شود که هر سه نفر با شکایت از گرفتگی و درد در قفسه سینه، به پزشکان متفاوتی مراجعه می‌کنند و هرکدام باوجود شباهت علائم بیماری، درمانهای متفاوتی را دریافت می‌کنند. درمان‌ها از تجویز دارویی و توصیه به ورزش تا استفاده از آنژیوگرافی، بالن و جراحی و پیوند رگ قلبی و کار گذاشتن دستگاه تنظیم ضربان قلب متفاوت بود. رادوین علت این درمانهای متفاوت را به خصوصی بودن خدمات یکی از پزشکان، عمومی بودن و نظارت یک شرکت بیمه ای بر یکی دیگر از پزشکان و عضویت پزشک سومی در یک گروه حافظ سلامت و برخورداری از حقوق ثابت، برمی‌گرداند و معتقد است که درمانهای متفاوت تحت تاثیر شرایط شغلی، نظارت شرکتهای بیمهای و دولتی و روابط پزشکان با دیگر مراکز درمانی و داروسازی و … انتخاب میشوند.
فصل اول کتاب تضاد منافع و آینده پزشکی با ارائه داستان‌هایی از بیماران در کشورهای فرانسه، آمریکا و ژاپن شروع می‌شود. بیمارانی که تشخیص مشابهی از بیماری‌های آن‌ها شده است، بسته به وضعیت‌های اقتصادی و ساختارهای انگیزشی موجود در حوزه کار پزشکی، درمانهای متفاوتی را دریافت کرده‌اند.
پرسش اصلی کتاب، یک پرسش هنجاری است، اینکه تعیین مقررات می‌تواند تضاد منافع بین بیماران و اهداف بنگاه‌داری و کارآفرینی پزشکان را به حداقل برساند. کتاب با یک رویکرد اقتصاد سیاسی، به تجزیه‌وتحلیل روابط و تعامل بین چند متغیر شامل نظارت انجمن‌های پزشکی و خودتنظیمی پزشکان، مکانیسم‌های رقابت در بازار، اثرگذاری شرکتهای بیمهای بر عملکرد پزشکان و تنظیم مقررات توسط دولت می پردازد. این چارچوب تحلیلی در فصل اول بسط داده شده است.
فصل‌های دوم و سوم، به تجربه فرانسه می‌پردازد. در فصل دوم توسعه روابط بین پزشکی حرفه‌ای و سازمان‌یافته، شرکتهای بیمهای و نقش دولت، از دوران قرون‌وسطی در فرانسه تا دوره معاصر ردیابی شده است. بخش دوم این فصل نیز به تأثیر قوانین اروپا می‌پردازد. فصل سوم به تحلیل این موضوع می‌پردازد که چگونه فرانسه از تضاد منافع دوری کرده است. مؤلف کتاب در ادامه قدرت غیرمعمول انجمن پزشکی فرانسه را نشان می‌دهد و اینکه چگونه روابط خاص بین صنعت داروسازی و پزشکان تحمل و نادیده گرفته می‌شود. رادوین نتیجه می‌گیرد که فرانسه در برخورد با تضاد منافع پزشکان، تنها موفقیت‌های محدودی داشته است.
فصل‌های ۴-۷ هسته اصلی کتاب را تشکیل می‌دهند و به تجربه آمریکا می‌پردازند. رادوین بین چهار مرحله از توسعه اقتصاد پزشکی تمایز قائل می‌شود که نشان‌دهنده تنوع زیادی در روش‌های مقابله با تضاد منافع در حوزه پزشکی است. فصل چهارم دوره قبل از ۱۹۵۰ را پوشش می‌دهد. فصل پنجم تا ۱۹۸۰ و فصل ششم منطق بازارهای پزشکی از دهه ۱۹۸۰ به بعد را پوشش می‌دهد. فصل هفتم به شیوه‌های مقابله ایالات‌متحده با تضاد منافع در دوره معاصر می‌پردازد. نویسنده به این موضوع می‌پردازد که چگونه شرکتهای بیمه دست به ایجاد مشوق‌هایی برای کاهش خدمات پزشکی و عوامل ایجاد تضاد منافع، می‌زنند. همچنین اینکه چگونه جهت‌گیری بازار نظام بهداشت و درمان آمریکا، روابط بین پزشکان و صنعت داروسازی را تقویت کرده است. رادوین تنظیم مقررات فدرال در حوزه مراقبت‌های پزشکی و بیمه‌های درمانی را جهت ایجاد یک رویکرد منسجم برای مقابله با تضاد منافع پیشنهاد می‌کند.
فصل‌های بعدی به تجربه ژاپن می‌پردازد. فصل ۸ پیشرفت تاریخ پزشکی ژاپن را به تصویر می‌کشد و فصل ۹ به چگونگی مقابله ژاپن با تضاد منافع می‌پردازد. رادوین در اینجا، در مقایسه با دیگر کشورها، نقش پزشک‌های ژاپنی، چه بیمارستان‌های خصوصی و چه عمومی، در نگه‌داشتن بیشتر بیماران در بیمارستان‌ها و تجویز بیشتر داروها برای درمان پزشکی را نشان می‌دهد.
فصل دهم (اصلاحات)، به امکان استفاده از یافته‌های کتاب در فصل‌های قبل، برای مقررات گذاری می‌پردازد. رادوین بر این باور است که نه رقابت‌های بازار و نه اشتغال کامل پزشکان در بخشهای عمومی، ضرورتاً امکانی برای کاهش منافع پزشکان نیست. ازاین‌رو معتقد به‌نوعی همزیستی این دو مورد است. برخی از دیگر پیشنهادها، مقررات گذاری سخت‌گیرانه بر روی بنگاه‌داری پزشکان خصوصی، قراردادهای بین پزشکان و صنعت داروسازی و جلوگیری از دخالت شرکتهای بیمهای در تنظیم استانداردهای پزشکی است.
فصل یازدهم بیشتر با دید جامعه‌شناختی نوشته شده است و به مفهوم حرفه‌ای گری پزشکان و نقش آن در کاهش تضاد منافع می‌پردازد. رادوین بر این باور است که دولت، پزشکان و مکانیسم‌های بازار باید به یک اندازه از اختیارات لازم برای تنظیم و مقررات گذاری تضاد منافع برخوردار باشند. در این صورت امکان نظارت و تعادل بین آن‌ها فراهم می‌شود. درنهایت رادوین بر این باور است که جامعه وظیفه حمایت و پاسداری از منافع بیماران را دارد و با تعیین مقررات باید از شکل‌گیری شبکه‌های پیچیده روابط صنفی پزشکان و دیگر بخشهای حوزه درمانی در راستای نقض حق بیماران جلوگیری کند.
برای تهیه کتاب تضاد منافع و آینده پزشکی می‌توانید با موسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی واحد کتابخانه به شماره ۸۸۷۵۳۲۴۵ داخلی ۱۱۳ تماس بگیرید.
منبع: گزارش فوق در پایگاه خبری ایلنا به چاپ رسیده است (مشاهده)
