یکی از چالش‌های بزرگ در هنگام اجرای فرایند تغییر، مداومت در جلب پشتیبانی برای اجرای آن است. در ویدئوهای ابتدایی، از اِعمال قدرت و کسب مجوز برای کارها گفتیم. باید همواره از خود بپرسید: آیا ما از پشتیبانیِ سیاسی برخورداریم؟ آیا برای تداوم فعالیت‌های خود، از پشتیبانی اجرایی برخورداریم؟ چگونه می‌توانیم در کسب مجوز کار، مداومت داشته باشیم؟ چگونه می‌توانیم آن را توسعه دهیم تا بتوانیم اصلاحاتی را که به دنبالش هستیم، گسترش یا ارتقا دهیم؟
فرض ما در PDIA، این نیست که شما همواره قادر کسب مجوز هستید، همواره مجهز به آن هستید و می‌توانید در کارهای جدید هم از آن بهره بگیرید. باید سخت تلاش کنید تا در کسب مجوز، مداومت داشته باشید و همواره آن را توسعه بدهید.
به عنوان مثال، باید به کارهایی بپردازید که کارکردی و مفید باشند، اما نمی‌توانید همواره این‌گونه باشید. باید درنگ کنید، به عقب نگاه کنید و به کسانی که به شما مجوز کار داده‌اند بگویید: دستاوردهای ما این‌ها است. آموخته‌های ما این‌ها است. و این‌ها، کارهایی است که فکر می‌کنیم می‌توانیم در آینده انجام دهیم.
منظورم این است که توقف کنید و برای خود، مشروعیت ایجاد کنید تا افراد زیادی به شما نگاه کنند و بگویند: «آفرین! چقدر عاقلانه کار می‌کنند. پیش از این، چنین چیزی وجود نداشت. گرچه ممکن است کارشان، کمی مخاطره‌آمیز باشد اما ثمرات ملموس دارد».
یکی از نکات مهمی که در PDIA به آن پی بردیم، آن است که سیاسیون و مقامات اجرایی غالباً به یادگیری، اهمیت بسیار می‌دهند. سازمان شما می‌گوید: «ما کار کردیم و یاد گرفتیم که وقتی کارها را به این یا آن روش انجام می‌دهیم، مؤثر واقع می‌شود». اما بسیاری از سازمان‌ها این‌طور نیستند، زیرا فرهنگ یادگیری ندارند. به اعتقاد اکثر صاحبنظران، مقامات ارشد سازمان، یادگیری را ابزاری برای انجام کارهای جدید می‌دانند.
خب، شما مجوز کار را کسب می‌کنید و می‌خواهید گام بزرگتری بردارید، اما ضروری است که دوباره درنگ کنید، زیرا نمی‌توانید تا همیشه، به این روال، کار کنید، چون منابع صدور مجوز، به شما می‌گویند: «تند نروید! تا کِی باید مجوز کار کردن را برای شما فراهم کنیم؟ شما در ازای آن، چه کاری برای ما انجام می‌دهید؟ ما باید به لحاظ سیاسی به مردم توضیح دهیم که چرا از شما پشتیبانی می‌کنیم و شما در ازای آن، چه کاری برای ما می‌کنید و دستاورد شما چیست». در این لحظه باید بایستید و بگویید: «کاری که ما داریم می‌کنیم، این است. چیزی که در این مسیر آموخته‌ایم، این است. کاری که در ادامه می‌خواهیم انجام دهیم، این است». در نتیجه، باید همواره این خطوط عمودیِ روی این نمودار را تکمیل کنید.
با این کار می‌توانید از پسِ حرف و حدیث‌های محافل سیاسی برآیید. نکتۀ دیگر، زمان‌بندی برنامه‌های اصلاحی و خط‌مشی‌ها در مواقعی است که به نظر می‌آید انجام کارهای مفید، بیش از حدی که بافت سیاسی مناسب می‌داند طول می‌کشد.
منظور از زمان‌بندی، آن است که گرچه باید گام‌های خود را متناسب بردارید، اما مسافتی که پیموده‌اید باید بیشتر از مجموع گام‌های‌تان باشد، زیرا حمایت خوبی برای انجام کارها جلب کرده‌اید. نکتۀ دیگر، آنکه برای انجام کارها صرفاً و همواره به یک منبعِ کسب مشروعیت اکتفا نکنید، بلکه در حین کار، تعداد منابعی را که مجوز اصلاحات و تغییرات را به شما می‌دهند افزایش دهید.
