گفت‌وگوی اجتماعی یا Social Dialogue اصطلاحی است که سازمان بین‌المللی کار آن را رواج داده است. سازمان بین‌المللی کار و مکاتبی که به گفت‌وگوی اجتماعی اعتقاد دارند، آن را به عنوان سازوکاری برای حل مسأله‌ها می‌دانند و آن یک امر ضروری برای سیاستگذاری و حکومتداری است.
گفت‌وگوی اجتماعی یا هماهنگی اجتماعی(social concertation) فرآیندی است که شرکای اجتماعی برای تأثیر گذاشتن بر سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی با یکدیگر و غالباً با همکاری دولت مذاکره می‌کنند.
در تعریف مراحل و اجزای آن آمده است:
- به مشارکت گذاشتن اطلاعات؛ مرحله نخست دیالوگ به اشتراک گذاشتن اطلاعاتی است که شرکای اجتماعی دارند.
- مشورت کردن؛ علاوه بر اطلاعات چشم‌انداز، دیدگاه‌ها و انتظارات مورد بحث قرار گیرد.
- چانه زنی؛ گروه‌ها برای رسیدن به نقاط و منافع مشترک با یکدیگر چانه‌زنی می‌کنند.
- موافقنامه؛ گروه‌ها به سندی مورد توافق دست می‌یابند.
