نهادهای صنفی، توانمندسازی حاکمیت و جامعه
?نهادهای صنفی به‌مثابه یکی از تشکل‌های مهم جامعه مدنی، کارکردهایی در جهت نوسازی سیاسی و توانمندسازی جامعه و حکومت داشته‌اند. این تشکل‌ها در طول تاریخ با کارویژه‌هایی نظیر نهادینه کردن مشارکت و نظارت بر حکومت، تجمیع و مطالبه منافع اعضا، آموزش حقوق صنفی و شهروندی، ایجاد همبستگی و نظم اجتماعی به توانمندسازی جامعه یاری رسانده‌اند .
?از سوی دیگر، با ایجاد آگاهی صحیح حکومت از جامعه، تصمیم‌گیری‌های حاکمیت را جهت بخشیده و مانعی برای تمایل حکومت به سمت سیاست‌های پوپولیستی و اقتدارگرایانه شده‌اند و هم‌زمان مشروعیت و مقبولیت سیاست‌های اتخاذشده توسط حکومت را افزوده‌اند.
?در یک تعریف اجمالی، نهادهای صنفی (شغلی یا حرفه‌ای) به‌مثابه یکی از انواع گروهای هم‌سود، عبارت از ساختار سازمان‌یافته‌ای درون یک نظام سیاسی معین است که به‌طور جمعی از نفعی خاص دفاع می‌کند. آن‌ها در پی انباشتن ارزش‌ها و ارجحیت‌های اعضای خود است و با ابزار و بیان آن‌ها از طریق مذاکره مسالمت‌آمیز تا خشونت‌های فیزیکی خیابانی می‌کوشد هم بر افکار عمومی و هم بر خط‌مشی حکومت تأثیر بگذارد.
?اتحادیه‌های صنفی یکی از اعضای جامعه مدنی هستند، به این اعتبار می‌توان گفت نهادهای میانجی مستقل از دولت و در حدفاصل بین خانواده‌ها و دولت قرار دارند که مستقل از مقامات عمومی شکل می‌گیرند، و فعالیت آن‌ها در چارچوب قانون و حکومت صورت می‌گیرد. اتحادیه‌های صنفی در طول تاریخ در تمام حکومت‌ها اعم از اقتدارگرا و دموکراتیک وجود داشته‌اند و دارای کارکردهای مؤثری در جهت توانمندسازی جامعه هستند.
