تعارض منافع در حوزه آموزش عالی ایران خود را در اشکال متفاوتی بروز می‌دهد که اغلب حاصل قواعد و قوانینی است که بر اعضای هیئت علمی و دانشگاه‌ها حاکم است. برای مثال در قوانین مسأله نظارت بر اعضای هیئت علمی را به خود این اعضا واگذار کرده است که این نمونه بارز اتحاد ناظر و منظور است یا به عنوان نمونه‌ای دیگر می‌توان به قانون‌گذاری در خصوص انتقال فرزندان اعضای هیئت علمی به محل خدمت عضو اشاره کرد؛ این قانون توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی که تعدادی از اعضایش عضو هیئت علمی هستند، تصویب شده است و بدین ترتیب با اتحاد قاعده‌گذار و مجری مواجهیم. در مجموع تعارض منافع در حوزه آموزش عالی می‌تواند منجر به کاهش کیفیت آموزش، ایجاد انواع و اقسام تقلب‌های علمی و برتری یافتن مسائلی مانند پول و درآمد نسبت به دانش شود.
مرکز توانمندسازی حاکمیت و جامعه در این اینفوگرافیک به بررسی ریشه های تعارض منافع در وزارت علوم پرداخته است.
